Oto człowiek został odebrany śmierci – oddany życiu. Oto człowiek zostaje odebrany grzechowi – oddany miłości.
(św. Jan Paweł II)
Oto człowiek został odebrany śmierci – oddany życiu. Oto człowiek zostaje odebrany grzechowi – oddany miłości.
(św. Jan Paweł II)
życzy redakcja „Tygodnika Wileńszczyzny”
Instytucje opanowane są przez niesumiennych ludzi
– mówi w wywiadzie Waldemar Tomaszewski
Wypowiedź showmana Arūnasa Valinskasa, że „takich jak europoseł Waldemar Tomaszewski powinno się rozstrzeliwać po jednym na rok” ponownie wywołała dyskusje, gdy podczas niedawnego wiecu padła pod adresem przewodniczącego sejmowego Komitetu Praw Człowieka Vytautasa Tomasa Raskevičiusa. Do prokuratury znów wpłynęła skarga, chociaż w analogicznym przypadku prokuratorzy nie dopatrzyli się znamion podżegania do nienawiści. Co prawda Valinskasowi może po raz kolejny nie udać się uniknąć odpowiedzialności. O tym Tomaszewski zgodził się opowiedzieć w ekskluzywnym wywiadzie dla „Vakaro žinios”.
Wezwanie do rozstrzeliwania takich jak Tomaszewski z ust komika Valinskasa padło w ramach omawiania w pewnej audycji tematu wyborów do Sejmu. „Tomaszewski jest absolutną stonką ziemniaczaną. Z budżetu państwa litewskiego otrzymuje finansowanie dla swojej partii, a jest antypaństwowcem. Takich, ogólnie rzecz biorąc, trzeba by rozstrzeliwać. Ot tak sobie, po jednym na rok. Zacząć od niego, bo to, co robi, jest prawdziwą biedą” – oświadczył wówczas Valinskas.
Wystawa pisanek Anny Taukin w Geograficznym Centrum Europy
Barwny symbol Wielkiej Nocy
Pięknie wyeksponowane kolorowe, w najprzeróżniejsze wzory zdobione pisanki zawieszone w oknach drewnianego budynku Geograficznego Centrum Europy – to widok przyciągający wzrok każdego, który choć na krótko wymknie się z domowego uwięzienia na spacer do malowniczej wsi Giria, znajdującej się przy trakcie malackim. Wielkanocne pisanki, to rękodzieła Anny Taukin, pracowniczki Muzeum Wł. Syrokomli w Borejkowszczyźnie, do którego od niedawna należy również Geograficzne Centrum Europy.
Wystawę można oglądać z zewnątrz, co tylko dodaje uroku malowanym jajkom, którym za tło służy odbijająca się w szybie wiosenna aura: wyzierające spod chmur słońce, rosnąca nieopodal brzoza, budząca się z zimowego snu przyroda… Inicjatorzy wystawy wspaniałomyślnie podobną wystawę urządzili w Wielofunkcyjnym Centrum Kultury w Rukojniach, aby w okresie Wielkiej Nocy obejrzeć świąteczne pisanki mogło jak najwięcej mieszkańców rejonu wileńskiego oraz jego gości.
W okolicach Mejszagoły
Mogiła Hipolita Łabanowskiego
Powstanie Listopadowe roku 1830-1831 w guberni wileńskiej sięgało szczytu. Prawie cała młodzież akuciemiecka i grupki młodych rzemieślników uciekły z Wilna na prowincję, by walczyć z rosyjskim zaborcą. Mniejsze i większe miejscowości oraz powiatowe miasta dostawały się do rąk powstańców.
Kombatancka gazeta zaborcy „Russki Inwalid” donosiła: „(…) Do tych niepomyślnych zdarzeń dołączyła jeszcze nieodzowna konieczność zapewnienia naszej armii wyżywienia, którego dowóz z powodu złego stanu dróg i zamieszek w wielu punktach guberni wileńskiej, stał się niezmiernie utrudniony”.
Znane i nieznane zwyczaje wielkanocne
W tradycji drzemie siła
Co kraj to obyczaj, co rodzina to zwyczaj – mówi znane polskie przysłowie, podkreślając tym samym odrębność kulturową społeczeństw i rodzin. I chociaż kanon obchodów świąt wydaje się niezmienny, to w wielu miejscach może zaskoczyć formą i przekazem. Bo obok sakralnego wymiaru rodzi się zwyczaj ludowy. Jakie tradycje wielkanocne mogą nas zaskoczyć, zadziwić a nawet rozbawić?
W Wielką Sobotę gospodynie miały dużo pracy, gospodarze też. Babska to rzecz przygotować święcone. Na południe musiało być gotowe. Od świtu wszyscy się krzątali. Gospodynie z córkami zamykały się w izbie; piekły baby. Wielka to sztuka, bo baby musiały być ogromne, doskonale wyrośnięte, pulchne i lukrowane. Podczas gdy ciasto rosło, dziewczęta krasiły jajka.
Nowoczesne oblicze rejonu wileńskiego
Tu przeplatają się różne języki, kultury, historie...
– takie przesłanie o rejonie wileńskim będzie ogłaszać stworzona identyfikacja wizualna rejonu – hasło i logo. Nowe elementy identyfikacji wizualnej podkreślą wyjątkowość n rejonu i ułatwią jego rozpoznanie.
Rejon wileński kojarzy się z różnorodnością społeczności, której przejawem są różne języki, kultury i tradycje oraz bogata historia różnych narodów. Wielokulturowość i wielojęzyczność – to wartości, które nadają znaczenie hasłu: „Tu przeplatają się różne języki, kultury, historie”.