Nie żyje Alwida Antonina Bajor
Zmarła znana wileńska dziennikarka, scenarzystka, krytyk teatralny Alwida Antonina Bajor.
O śmierci Alwidy Antoniny Bajor poinformował we wtorek Polski Teatr Studio w Wilnie. „Kochani, dzisiaj w nocy zmarła nasza Wielka, znana scenarzystka, autorka wielu dzieł naszego Teatru w tym „Proces sądowy” wg Adama Mickiewicza, „Labirynt” i „Mój Anioł Lewy – Mój Anioł Prawy” wg Czesława Miłosza i wiele innych sztuk teatralnych, zasłużona krytyk teatralny, znana pisarka, dziennikarka”.
Alwida Bajor to znana wileńska dziennikarka, publicystka, scenarzystka, tłumaczka i reżyserka radiowa. W 1965 roku ukończyła polonistykę w Wileńskim Instytucie Pedagogicznym. W 1964 roku podjęła pracę w redakcji polskojęzycznego dziennika „Czerwony Sztandar” (od 1990 roku „Kurier Wileński”), gdzie od 1980 roku do odejścia z gazety w 2000 roku pełniła funkcję kierownika Działu Literatury i Sztuki. Współpracowała z „Magazynem Wileńskim”. W latach 1991-1994 była redaktorem polskojęzycznych audycji radiowych oraz reżyserką słuchowisk w litewskiej rozgłośni „Vilniaus varpas”. Brała czynny udział w życiu polskiej mniejszości narodowej na Litwie.
Jest autorką kilku książek, około dwóch tysięcy artykułów prasowych i recenzji m. in. w „Kinas”, „Kwartalnik Filmowy”, „Zesłaniec”, „Spotkania Lwowskie”, „Veidas”, polskich i japońskich pismach akademickich, także licznych przekładów z języka litewskiego i rosyjskiego na polski. Pisała o postaciach takich jak Adam Mickiewicz, Józef Mackiewicz czy Sergiusz Piasecki. W książce „Szlakiem bohaterów Potopu Henryka Sienkiewicza” starała się sportretować szlachtę laudańską i ukazać silne związki pisarza z dziedzictwem Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Scenarzystka sztuk wystawianych na deskach Teatru Polskiego w Wilnie, Polskiego Studia Teatralnego w Wilnie czy Teatru Polskiego w Moskwie.
Alwida Bajor wzięła udział w badaniach nad biografią Bronisława Piłsudskiego i współpracowała z telewizją japońską nad realizacją filmu dokumentalnego poświęconego tej postaci.
Uhonorowana Nagrodą Literacką Czesława Miłosza (1992) i Nagrodą Literacką im. Witolda Hulewicza (2007). Dwukrotnie odznaczona Orderem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – Krzyżem Kawalerskim (2018) i Krzyżem Oficerskim (2022).