Michał Rouba – malarz przedwojennego Wilna
Michał Rouba urodził się w Wilnie 11 czerwca 1894 roku w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Ojciec artysty, Napoleon Rouba był literatem, walczył (skutecznie) z brutalną rusyfikacją Wilna i należał do ówczesnej wileńskiej bohemy artystycznej.
Przyjaźnił się z Ferdynandem Ruszczycem i Konstantinasem Čiurlionisem – wybitnym litewskim artystą malarzem i kompozytorem. Wychowany w takim środowisku młody Michał ukochał swoje rodzinne Wilno, a oczarowany twórczością Ferdynanda Ruszczyca sam postanowił zostać artystą malarzem. Po ukończeniu Szkoły Realnej w Wilnie wyjechał do Krakowa i tam podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1913 - 1914 u Jacka Malczewskiego. W latach międzywojennych pracował jako nauczyciel rysunku w Gimnazjum Sióstr Nazaretanek w Wilnie. Żyją jeszcze osoby, które go pamiętają.
Michał Rouba był mistrzem drzeworytu i miłośnikiem niepowtarzalnego piękna ówczesnego krajobrazu Wileńszczyzny. Po dwudziestu latach działalności (1921 - 1941) pozostawił po sobie około 150 obrazów, drzeworytów, szkiców i grafiki. Większość ukazuje piękno Wilna i Ziemi Wileńskiej. Jest to dokument epoki, który przedstawia Wilno z lat dwudziestych, Stare Wilno, którego już nie ma. Michał Rouba pracował twórczo aż do końca swoich dni. Jego ostatni obraz Kościół św. Jakuba i Filipa to obraz niedokończony.
Na krótko przed śmiercią artysta przeżył osobistą tragedię: zmarła jego żona, a władze okupacyjne wyrzuciły go z jego własnego mieszkania przy ulicy Mostowej. Pochowany został na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie obok swojej żony, którą bardzo kochał.
Kazimierz Łukaszewicz
Wrocław
Na zdjęciu: „Kwitnące Wilno“, olej, płótno, sygn.p.d.: M. Ruoba 1934/Wilno.