Krajoznawcza wycieczka na Suwalszczyznę
Wspomnienia z pobytu na Suwalszczyźnie, którego inicjatorem stała się prezes oddziału ZPL miasta Wilna Alicja Pietrowicz, do dziś ogrzewają ciepłym płomieniem w długie zimowe wieczory.
Suwalszczyzna jest atrakcyjna o każdej porze roku. Malowniczy krajobraz Augustowa potrafi zauroczyć każdego. Nie dziwi więc, że na początku XVI stulecia królowa Bona też zauważyła wyjątkowość ziem położonych w Puszczy Augustowskiej i zleciła staroście knyszyńskiemu Piotrowi Chwalczewskiemu założenie miasta Zygmuntowo. Przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim wydał w Wilnie król Zygmunt August 17 maja 1557 roku. Nazwę oraz herb z monogramem miasto przyjęło od założyciela. W ten sposób powstały Augustów od wielu lat obok Zakopanego i Juraty należał do najpopularniejszych miejscowości letniskowych.
Wieczorami ogromną popularnością cieszy się Rynek Zygmunta Augusta. Po dniu pełnym emocji można tu odpocząć w licznych ogródkach kawiarnianych i przytulnych barach, posłuchać dobrej muzyki. W ciągu kilku ostatnich lat centrum miasta zostało zmodernizowane oraz odrestaurowano ulicę Mostową oraz bulwary nad rzeką Nettą, dzięki czemu powstała atrakcyjna trasa spacerowa. Nasza grupa, składająca się z prezesów poszczególnych kół ZPL z Wilna, nie musiała opierać się namowom. Ogromne podziękowania za udostępnienie uroczego ogrodu przy ulicy Kalinowej oraz za opiekę i miłe przyjęcie należą się państwu Wandzie i Antoniemu Krawczyńskim.
Nie mogliśmy oczywiście nie skorzystać z wycieczki gondolą, która jest odpowiednio wyposażona do pikniku nad wodą. Płynęliśmy więc wraz z piosenkami z Wileńszczyzny i podziwialiśmy piękno Ziemi Augustowskiej oraz Kanał Augustowski, którego długość wynosi 102 km, z tego 80 km znajduje się na terenie Polski. Na Kanale Augustowskim zabudowanych zostało 18 śluz wodnych. Przez jeziora Sajno, Necko, Białe, Studzieniczne oraz rzekę Czarną Hańczę łączy dorzecza Wisły i Niemna. Zbudowany w latach 1826 1838 Kanał Augustowski obecnie służy jako szlak kajakowy i żeglowny. Była to zachwycająca lekcja geografii!
W ten sposób dopłynęliśmy do Studzienicznej. Jest to mała miejscowość koło Augustowa, położona wśród lasów nad brzegami Jeziora Studzienicznego i rozmieszczona na trzech wysepkach, połączonych z lądem. Na jednej wyspie znajduje się plebania i kościół parafialny, na drugiej Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej. Trzecia wyspa to przepiękny teren turystyczny. W 1876 roku na drugiej wyspie, na 64 dębowych palach zbudowano ośmiokątną murowaną kaplicę. Kaplica Matki Boskiej Studzieniczańskiej Matki Kościoła to centralny punkt na wyspie. Na jej ścianach znajdują się liczne dziękczynne wota. Niedaleko kaplicy znajduje się kamienna figurka św. Jana Nepomucena, patrona tego sanktuarium, a także patrona spowiedzi. Natomiast na brzegu wyspy, tuż nad wodą, znajduje się pomnik Ojca Świętego Jana Pawła II, który w 1999 roku przybył na tę wyspę jako pielgrzym. Papież trzyma w prawej ręce laskę, a w lewej różaniec. Napis na tablicy pod pomnikiem Byłem tu wiele razy, lecz jako papież po raz pierwszy i chyba ostatni wzbudza poruszenie i refleksję. Zostawiliśmy tu swoją modlitwę, dotykaliśmy dłoni i laski, prosząc o łaskę. W pobliżu Sanktuarium znajduje się studzienka z wodą, od wieków uważaną za leczniczą. Od tej małej studzienki bierze nazwę cała miejscowość oraz pobliskie jezioro.
Następnego dnia ruszyliśmy na Wigry. Wieś Wigry jest położona na brzegu jeziora Wigry u podnóża wzgórza klasztoru pokamedulskiego. W dawnych czasach było to ulubione miejsce polowań wielkich książąt litewskich i królów polskich. Już za czasów księcia Witolda istniał tu dworek myśliwski, który w drugiej połowie XV wieku zmodernizowano dla króla Władysława IV Wazy. Barokowy zespół klasztorny zakonu kamedułów budowany w latach 1674 1795 nad jeziorem Wigry był dla Ojca świętego miejscem odpoczynku podczas kilkudniowej pielgrzymki po Polsce w czerwcu 1999 roku.
Podziwialiśmy piękno poklasztornego zespołu, którego wartość podkreśla wyjątkowo atrakcyjne usytuowanie na tle rozległej panoramy lasów i jeziora Wigry. Jest to prawdziwa perła suwalskiego pejzażu i architektury. Jednonawowy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny posiada wspaniały wystrój wnętrza. Został zbudowany z cegły i otynkowany. Jego długość wynosi 56 m, szerokość 30 m. Wewnątrz znajduje się siedem ołtarzy, utrzymanych w stylu rokokowym (z wyjątkiem kaplicy św. Benedykta). Wszystkie ołtarze mają nowe obrazy, gdyż dawne uległy zniszczeniu i rozproszeniu. Ołtarz główny, w kształcie złoconego monogramu litery M, został odtworzony. Po jego bokach stoją figury św. Benedykta i św. Romualda.
Nadchodziła chwila pożegnania wspaniałych atrakcji bliskiej nam Suwalszczyzny. Następował moment pożegnania z Polską, ale zostały nam wewnętrzne odnowienie i poczucie większej zwartości, sprawiedliwości i chęci istnienia w tym, co się zwie Wileńszczyzną, by przyszłe pokolenia i historia źle nas nie oceniły.
Teresa Brazewicz,
prezes koła ZPL Szkoły Średniej im. J. I. Kraszewskiego