Vilniana
„Życie krótkie, sztuka wieczna”
W odchodzącym roku minęło 50 lat od śmierci profesora malarstwa Bronisława Jamontta. Urodził się 5 sierpnia 1886 roku w Dukowie, w pobliżu Lidy, na Wileńszczyźnie. Nauki pobierał w I Gimnazjum Klasycznym w Wilnie, a jednocześnie uczęszczał do szkoły rysunku, gdzie kształtował swój kunszt malarski. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu w Petersburgu, który porzucił po dwóch latach by poświęcić się karierze artystycznej. Od 1920 r. zamieszkał w Wilnie, podejmując się rozmaitych prac, nadal jednak pociągały go sprawy twórczości malarskiej.
Należał do założycieli Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Jego członkiem był do momentu rozwiązania w 1939 r. Studiował na wydziale sztuk pięknych USB i uzyskał z wynikiem bardzo dobrym dyplom artysty malarza. Od 1931 r. został zatrudniony na tym wydziale w charakterze starszego asystenta w prowadzonej przez Ferdynanda Ruszczyca katedrze malarstwa pejzażowego. Od stycznia 1937 r. do chwili całkowitej likwidacji uniwersytetu przez władze litewskie był tam profesorem nadzwyczajnym malarstwa pejzażowego.
W latach okupacji Bronisław Jamontt utrzymywał kontakty ze swymi studentami, brał też udział w tajnych posiedzeniach dawnej Rady wydziału sztuk pięknych.
W lipcu 1945 r. opuścił Wilno i przybył do Torunia. W Toruniu był jednym z organizatorów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w wyniku jego starań i determinacji przy wydziale humanistycznym powołano sekcję sztuk pięknych, której został prodziekanem, gdy zaś sekcję przekształcono w wydział sztuk pięknych w 1946 r., został jego pierwszym dziekanem i kontynuował pracę artystyczną oraz kształcił młodych adeptów sztuki. Malował pejzaże, często krajobrazy miejskie – głównie Wilna w okresie przedwojennym, a także zamki, domy, podwórka, ciekawe zakątki, uliczki i zaułki starych miast i miasteczek z często rozpadającymi się ścianami i podrapanymi tynkami. Odegrał nie mniej ważną rolę w zakresie tworzenia dzieł pejzażowych nie tylko na gruncie wileńskim i toruńskim, lecz także w skali szerszej.
Artysta zmarł 4 lutego 1957 roku. Nagrobek na jego mogile wykonano według projektu przyjaciela z lat wileńskich i toruńskich – profesora Stefana Narębskiego. Za swoje osiągnięcia artystyczne był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi już w roku 1930, zaś Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1955 r. Swoją działalnością artystyczną i dydaktyczną, a głównie swoim czynnym udziałem w powołaniu do istnienia wydziału sztuk pięknych UMK profesor Bronisław Juamontt na trwałe pozostaje w historii kraju i miasta Torunia. Jednej z ulic nadano jego imię. 22 marca 2007 w hallu gmachu wydziału sztuk pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu odbyła się uroczystość odsłonięcia tablic upamiętniających jego założycieli – profesorów Bronisława Jamontta i Tymona Niesiołowskiego.
W grudniu do Wilna dotarła książka poświęcona Bronisławowi Jamonttowi, której autor, Romuald Skaliński, jako student konserwatorstwa i zabytkoznawstwa wydziału sztuk pięknych UMK uczestniczył w zajęciach artystycznych prowadzonych przez profesora. Życzeniem autora jest przekazanie książki do polskiej biblioteki w Wilnie, by mieszkający tu Polacy również mogli poznać sylwetkę tego zasłużonego artysty malarza.
Inf. wł.